Snoekweekend Terherne,Friesland, NL Deelnemers: John, Yuri, David, Ernie, Freddy, Bert ‘Terhorne’, of ‘Terherne’ is gelegen in de Noordelijke provincie Friesland. Direct aan het Sneekermeer en een wirwar van subtiele waterwegen doorheen de polders van deze mooie Provincie. De grootste inkomstenbron van Terhorne is nu het toerisme . In het dorp bevinden zich jachthavens , hotels , recreatieparken en campings die zich voornamelijk richten op de watersport . Bestemming van de slikvissers in het voorjaar van 2008 was ‘De Mariahoeve’. Een prachtig omgebouwde hoeve voorzien van alle faciliteiten om een prachtig visweekend door te brengen. Naast een 6-tal 2-persoonskamers beschikte men hier over een vloot aan vissloepjes. Allen voorzien van 5 PK buitenboord motor met een lengte van 5 meter. Ideaal om zowel het Sneekermeer als de bijhorende waterlopen te verkennen en te vissen op de ‘rovers van het Noorden’. Na een veilige reis kwamen we vrijdags druppelsgewijs aan bij onze bestemming. Gastheer en gastvrouw Barry en Greet Foekema (kan het Frieser) trakteerden ons bij aankomst op de lokale specialiteit. Een fles ‘Berenburg’ in hun gastenkantine. Een bruin brouwsel van de Friezen, dat binnen loopt als water, maar waarvan je de volgende morgen als een gek op zoek moet naar een 2 e wc-rol. Na een gezellige eerste avond, waarbij ook de dames zich kostelijk amuseerden, stonden de slikvissers op voor dag en dauw. De gastheer had een hele mand vol met levende aasvis voor ons geregeld. Dus na het indelen van de boten en een overhaast afscheid van onze vrouwen, tuften we al snel met volgeladen sloepen doorheen de eerste watergang. Eenmaal aangekomen op het Sneekermeer gingen al snel de shads en pluggen overboord. Met een ijzige wind over het water was het ‘beren(burger) koud’. We bleven die eerste uren dicht bij elkaar in de buurt, en na een tijdje ving Ernie een knaller van een snoekbaars van rond de 50 cm op een blauwe shad niet ver van een riet partij. Na een beker Erwtensoep en een routine controle door de politie te water, visten we gestaag verder. We probeerden het met dropshotten, slepend vissen en allerlei technieken daar tussenin. Maar grote successen bleven voorlopig uit. We hadden gemerkt dat het waterpeil van het Sneekermeer erg laag stond. Later bleek dit standaard procedure in de winter aldaar. Maar dus duidelijk een nadeel voor de slikvissers. Zeker bij het slepend vissen hingen de plugjes na enkele meters al vol met riet en troep van de bodem. We hebben dan ook veel tijd verloren met ontwarren van pruiken en wisselen van pluggen en shads. Het werd al namiddag van die zaterdag. Nog steeds geen spectaculaire vangsten. Het bleef een beetje aftasten en zoeken hoe best te vissen in deze moeilijke omstandigheden. De koude maakte het er ook niet makkelijker op. We sloten dan ook de eerste dag af met grote honger, grote kou en weinig vis. Gelukkig maakte de daaropvolgende gezellige avond met een heerlijke gourmet en de benodigde drank veel goed. De volgende morgen. Zondag 08.00. Bij het buiten komen van onze kamers zat John al vis boven te trekken bij de achterdeur. Van fanatisme gesproken. Vandaag zou het gaan gebeuren, we hadden gisteren kunnen aftasten en testen, nu moesten er resultaten geboekt worden. Na een vlug ontbijt en het nodige WC bezoek zaten we met nieuwe partners in de sloepen. Verdeling was als volgt: Yuri en John boot 1. David en Bert boot 2. Freddy-Ernie boot 3. Al was deze laatste keuze spelen met vuur. Zo bleek later. We besloten om deze dag een andere richting uit te varen en het Sneekermeer te laten voor wat het was. Na een korte trip bereikten we een sluis. Te weten, een manuele sluis. We moesten onze sloepen afmeren en met een rad de deuren manueel open draaien. Terwijl boot 1 en 2 keurig hadden afgemeerd, leek deze ogenschijnlijk simpele handeling in boot 3 wel op een voorstelling van het Russisch staatscircus. Terwijl schipper Ernie de boot met een rotgangetje tegen de walkant aanvaarde, stapte hierna clown Freddy met zijn voet van de kant in een emmer aasvis. Desalniettemin, lagen de heren na een goed kwartier toch vast aan de kant. Ondertussen had de bemanning van boot 1 en 2 de sluis manueel open gedraaid waarna we onze weg konden vervolgen. Yuri wist aan de sluis nog een kleine snoek te vangen op zijn kleine roze plug. We zijn dan al trollend verder gevaren doorheen het prachtige Friese landschap. Aan een inham onder een steiger wist Bert een mooie snoek te verschalken na een korte, maar hevige strijd. Ook John en Yuri vingen beide nog een mooie snoek. Maar….daar hadden we onze vriend Freddy weer. Onder een brugje van een provinciale weg wou hij zijn geluk beproeven. Met zijn gekende stijl, gooide hij zijn rode plug niet onder, maar bovenop de brug. Voor hij kon inhalen werd deze plug geplet onder de wielen van een voorbij scheurende auto en met één ruk de lijn afgesneden. Freddy bleef verward achter. Niet beseffend dat een rode middenklasser zojuist ei-zo-na zijn vishengel uit zijn handen had gerukt. De slikvissers konden hier toch hartelijk om lachen. Na dit staaltje vis-kunst zijn we in het eerstvolgende dorp saté met friet gaan eten. Dat konden we wel gebruiken. Toen ook de innerlijke mens tevreden was gesteld, vervolgden we die namiddag onze weg. Na ellenlange trol sessies bleven de vangsten helaas beperkt. Ook te wijten aan het eerdergenoemde winterpeil van het water. Als de schemering begon te vallen besloten we terug te varen richting Terherne. In colonne begaven wij ons terug richting de Mariahoeve. Boot 3 met hierin Freddy en Ernie lieten we veilig in het midden varen. Maar toen…..op 5 minuten van de eindbestemming gebeurde het. Ernie liet even het roer over aan Freddy. Op een ogenschijnlijk ongevaarlijk stuk smalle waterweg gooide Freddy het roer om en dreef de neus van de sloep met het gas open, de walkant op. Ernie, die voorin zat, werd met kracht naar achteren geworpen en slaakte een iele kreet. Visbakken, hengels en aasvis vlogen in het rond. Hierop draaiden de 2 dollemannen vanaf de wal met een rotgangetje over stuurboord terug het water in, en stevenden ze vol af op een afgemeerd jacht van een metertje of 12. In extremis wist 1 e stuurman Ernie de gashendel over te nemen en verder onheil te voorkomen. Een latere verklaring van waterpiraat Freddy was dat de ‘gas was blijven hangen’ Visboot 2 van Bert en David zagen dit alles voor hun ogen gebeuren. Verstomming was hun deel, waarna zij later, schaterlachend de weg vervolgden. Freddy en Ernie kwamen met de schrik vrij. Al had Freddy de kleur van een aspirientje, en is hij bij thuiskomst eerst een uurtje op de pot gaan zitten om te bekomen van dit rodeo-spektakel. Na een lange dag hebben we de boten terug schoongemaakt, en in goede conditie afgeleverd bij Barry. Veel vis hebben we niet gevangen in Friesland, maar we waren wel weer een ervaring en avontuur rijker. Deze keer had de snoek misschien gewonnen, maar een volgende keer zullen de slikvissers beter beslagen ten ijs komen. Zoveel is zeker. David