Noorwegen, Dolmoy 2012. Deelnemers: David, Yuri, Martin, Ernie, Roger, Freddy, Jelle en John Na het succes van 2010 hadden we besloten om nog een keer naar Noorwegen te gaan. Vanwege de hoge kosten van zo'n reis en om rekening te houden met onze wederhelft beslisten we om in 2012 op reis te gaan. Het eiland Hitra was ons zeer goed bevallen en daar wilden we wel terug naar toe gaan. Deze keer wilden we proberen om in het noorden van het eiland te vissen. Na het zoeken van een verblijf voor acht personen zijn we voor het dorpje Dolmóy gevallen. Hier staat een accommodatie speciaal ingericht voor visvakanties. We boekten onze reis via de Vluchtende visser en zouden vertrekken op 2 juni en op 9 juni weer terug thuis zijn. Deze keer zouden we het anders aanpakken door minder visspullen van hier mee te nemen, maar in Noorwegen het nodige te kopen. Van deze voornemens kwam natuurlijk niets terecht. Er werden nieuwe hengels gekocht, op de molens moest nieuwe draad, er werden speciale en zwaardere pilkers aangeschaft en shats met nieuwe kleuren. Gevolg was wel dat sommigen te veel overgewicht hadden. Op 2 juni vertrokken we al vroeg met het busje en zeven personen richting Schiphol. Ernie zou met eigen vervoer vanuit Leiden naar Schiphol komen. Ronald was de chauffeur en zei dat hij de kortste weg wist. Een paar uur later arriveerden we op de luchthaven en even later kwam ook Ernie aan. Na het inchecken en het overladen van bagage van de ene koffer naar de andere, zodat het gewicht weer klopte, zijn we opgestegen richting Trondheim. Daar aangekomen moesten we nog onze bagage ophalen en konden we richting Dolmóy rijden. Daar ging het weer mis. Deze keer had de KLM onze vishengels en de koffer van Ernie vergeten. Als je een visvakantie boekt is het wel handig dat je hiervoor ook hengels bij hebt. Weer moesten we ons, net als in 2010, melden bij verloren voorwerpen. Daar werd ons verteld dat onze hengels en de koffer van Ernie nog in Amsterdam stonden, en dat ze met de volgende vlucht naar Noorwegen zouden komen. Oké hier kan je niks aan veranderen dus zijn we naar ons busje op zoek gegaan. Dit was het busje van ons verblijf dat ons kwam ophalen. Twee uur later arriveerden we in Dolmóy. We hadden een mooie accommodatie, een groot appartement, twee boten maar geen bar. De bar die we al op internet hadden gezien, was gesloten en werd alleen nog gebruikt voor het ontbijt. Geen probleem dachten we, dan moeten we maar inkopen doen in het dorp. Ja dat kan als je een auto heb, want de eerste supermarkt was een half uur rijden. Omdat de vrouw van de uitbater nog boodschappen moest doen mochten we met haar mee rijden. De volgende dagen konden we dan met de boot om boodschappen. Die avond mochten we hengels gebruiken van de uitbater zodat we toch nog konden vissen. De boten werden verdeeld en ingeladen met onze nieuwe spullen. In het begin is het moeilijk om de juiste plaatsen te vinden, maar al snel kwamen we er achter dat we hier veel zouden kunnen vangen. Die avond hadden we al zoveel vis gevangen dat we de aantallen en soorten niet meer konden bijhouden. De eerste avond dronken en dobbelden we wat in ons huisje. Eerst dachten we dat het door de drank kwam of dat we misschien een jetlag hadden, want telkens als we buiten gingen roken bleef het altijd even licht. Om twee uur werd het een beetje schemerig en om vier werd het weer terug licht. De volgende morgen kon je aan velen zien dat er niet veel en goed was geslapen en besloten we om onze ramen met zwarte vuilniszakken af te dekken. Voor het ontbijt dat door de vrouw van de baas was klaar gemaakt moesten we naar de bar. Daar kregen we dan een Noors ontbijt dat er elke dag anders uitzag. Het ontbijt was goed met natuurlijk af een toe een ei, worstjes, verse broodjes en goede sterke koffie. Die dag was het zeer slecht weer en mochten van de uitbater niet uitvaren. Dan heb je als visser weer een probleem. We hadden alleen spullen bij om vanuit een boot te vissen en niet vanaf de kant. Dus moesten we andere dingen doen. We zijn te voet naar het dorpje gegaan en gingen inkopen doen in de plaatselijke supermarkt, die tegelijk ook postkantoor, sportviswinkel, videotheek, schoenmaker, containerpark en apotheek was. Die middag kwamen onze hengels en de koffer van Ernie aan, en mochten in de namiddag weer uitvaren. Het vissen ging zo goed. Iedereen ving veel en grote vissen. Maar er was ook veel kleinere koolvis, en die zat in het bovenwater. Dus moesten we manieren vinden om snel hierdoor te komen zonder dat de koolvis ons kunstaas al had gepakt. Af en toe hoorde je dan vloeken, en wisten de anderen dat je de bodem niet had bereikt omdat je al een of meerdere koolvissen had gevangen. De bijvangers werden er afgehaald en dan weer opnieuw proberen, want net boven de bodem zaten vaak de grootste vissen. We hadden afgesproken dat we elke dag een aantal vissen voor het avondeten zouden meenemen. De ene dag was dit koolvis (die was er toch genoeg) de andere dag was dit kabeljauw, leng of lom. Hierdoor moesten we veel vis terug gooien. Soms ving je dan een kabeljauw van zes of zeven kilo, en doet het wel even raar als je die terug zet. We schatten dat we op deze vakantie van zes vis dagen zo'n 800 kilo hebben terug gezet. Zo kan je zien dat De Slikvissers echte sportvissers zijn. Toen we op een avond aan het vissen waren zagen we in de verte veel beweging in het water. We voeren over de plek en zouden proberen om hier makreel te vangen. Dat hebben we geweten, een makreelonderlijn bestaat uit zes haken met daaronder een wit pluimpje. Het was ingooien en gelijk weer terug ophalen en dan hangen er telkens vijf of zes makrelen aan je lijn. Elke makreel woog één kilo dus hadden we al snel een volleybal makreel die we de volgende dag konden gebruiken als aasvis. Het vissen gebeurt al driftend. We starten op een ondiepe plek en dreven dan door de wind en stroming over een geul van soms wel honderd meter diep. Als je dan beet heb duurt het lang voor je de vis in de boot heb, maar tijd om even uit te rusten was er niet want dan waren we weer over de geul en was je kans op een tweede of derde vis verkeken. Elke dag na het ontbijt vertrokken we en rond vier of vijf uur kwamen we dan terug. Yuri en Martin maakten dan het avondeten klaar. Na het eten vertrokken we weer en kwamen dan rond negen uur weer terug. Voor het middag eten gingen we met de boot naar het eiland Froya, waar we onze inkopen gingen doen in de supermarkt. In de haven aten we dan ons broodje of gebraden kip op. We zaten met vier personen op een boot, en elke dag wisselden we van samenstelling. We hielden er rekening mee dat Jelle en David steeds op een andere boot zaten omdat zij een vaarvergunning hadden. Het nadeel van het steeds moeten varen is dat je, je spullen niet in de gaten kan houden, zo kwam het dat Jelle zijn nieuwe hengel (die hij niet goed had weggelegd ) tijdens het varen overboord ging. We hadden deze reis ons zinnen gezet op het vangen van een zeewolf. We hadden in de bladen gelezen dat je d.m.v trollen met een zware plug veel kans maakt om er een te vangen. Dit hebben we elke avond wel geprobeerd maar helaas het wou niet lukken. Wel hebben we er een gezien. Op de boot van Jelle hadden ze beet en tijdens het ophalen zwom er een grote zeewolf achter deze vis. Ze hebben nog geprobeerd om deze te vangen maar ze waren niet snel genoeg. Het wordt wel elk jaar beter want dit jaar hebben we er al een zien zwemmen en een man die hier ook logeerde had er ook een gevangen dus is het de volgende keer aan ons om er een boven te trekken. Het was een mooie vakantie met een leuke groep op een top locatie. We hadden onderling een goede band en vulden elkaar goed aan. Op vrijdagmorgen maakten we de boten schoon en pakten we onze spullen in zodat we rond twee uur s'nachts naar het vliegveld konden vertrekken. We werden weer door het busje van de eigenaar naar het vliegveld gebracht, hij had de radio niet aan staan want we zorgden zelf wel voor muziek. Sommige hadden al geslapen en andere deden dit in de bus of in het vliegtuig. Rond acht uur landen we op Schiphol waar Ronald ons al stond op te wachten. Na een paar Heineken zijn we dan met de bus naar Nieuw Namen vertrokken en Ernie ging met ... richting Leiden. Toen we in Nieuw Namen aankwamen was het zeskamp en konden we direct onze avonturen aan iedereen vertellen.